Σπιναλόγκα – Το νησί της Κρήτης.
Το νησί Σπιναλόγκα (πραγματικό όνομα Καλυδών) βρίσκεται ακριβώς έξω από τις ακτές του χωριού Πλάκα, κοντά στην Ελούντα, στον Άγιο Νικόλαο , στην Κρήτη. Το όνομα Σπιναλόγκα είναι βενετσιάνικο και σημαίνει «Μακρύ Αγκάθι».

Αυτό έγινε γνωστά το έτος 1579, όταν οι Βενετοί κατακτητές δημιούργησαν ένα φρούριο στο νησί. Μερικά χρόνια αργότερα, όταν οι οθωμανικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Κρήτη, η Σπιναλόγκα ήταν ένα από τα μέρη που δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να καταλάβουν από τους Βενετούς. Έτσι, για 50 χρόνια μετά την εισβολή, το νησί εξακολουθούσε να κατέχεται από τους Τούρκους και έγινε κέντρο αντίστασης εναντίον τους. Όλες οι προμήθειες στο νησί προέρχονταν από τη θάλασσα, ένα από τα τελευταία φυλάκια της Βενετικής αυτοκρατορίας.
Σπιναλόγκα – Η αποικία των λεπρών
Το 1903, η ελληνική κυβέρνηση μετέτρεψε ολόκληρο το νησί σε αποικία λεπρών. Οι Κρητικοί με λέπρα εγκατέλειψαν τις σπηλιές όπου έπρεπε να ζουν και ήρθαν στο νησί της Σπιναλόγκας, όπου τουλάχιστον έλαβαν ιατρικές εγκαταστάσεις και προμήθεια τροφίμων και κοινωνικής ασφάλισης. Αυτό διατηρήθηκε μέχρι το 1957, όταν για άλλη μια φορά το νησί έμεινε ακατοίκητο.
Όταν δούλευα στην Κρήτη στα τέλη της δεκαετίας του '60 και στις αρχές της δεκαετίας του '70, πηγαίναμε τουρίστες στο νησί από τα ιταλικά κρουαζιερόπλοια που έδειναν στο Ηράκλειο. Χρησιμοποιούσαμε το θέμα του να είμαστε «ακινητοποιημένοι σε ένα έρημο νησί», όπου στρώναμε τραπέζια με φαγητό και κάναμε μπάρμπεκιου για τους τουρίστες. Το αφεντικό μου πάντα μου έλεγε να μην αναφέρω ποτέ ότι ήταν αποικία λεπρών. Πήγαινε πολύ καλά μέχρι που έκανα ένα διάλειμμα διακοπών για μια εβδομάδα, όταν ήρθα στο Ρέθυμνο και έμεινα στο κυβερνητικό ξενοδοχείο εκεί. Φυσικά, εκείνη την εποχή, υπό την κυβέρνηση της Χούντας, η αστυνομία ήξερε πού είχα πάει και μπορούσε να εντοπιστεί.
Ο τρόπος με τον οποίο λειτούργησε αυτό το ταξίδι ήταν ότι προσλάβαμε άτομα με μεγάλα ταχύπλοα για να μεταφέρουν τους τουρίστες έξω αφού είχαν αποβιβαστεί από το πούλμαν τους από το Ηράκλειο. Προσλάβαμε επίσης άτομα για να ετοιμάσουν το φαγητό και τα μπάρμπεκιου, καθώς και για να τους φέρουν πίσω για να μπουν στο λεωφορείο τους για το κρουαζιερόπλοιο στο Ηράκλειο.
Αυτή τη φορά που έλειπα, το αφεντικό μου είχε κανονίσει το ταξίδι. Προσέλαβε τα ταχύπλοα για να τους βγάλουν έξω, όπως και το φαγητό και τα μπάρμπεκιου. Δυστυχώς, μέχρι το μεσημέρι, με όλους τους φίλους που είχε στον Άγιο Νικόλαο, ήταν αρκετά μεθυσμένος και είχε ξεχάσει εντελώς τους τουρίστες.
Καθώς έπεφτε το βράδυ, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα στο ξενοδοχείο μου στο Ρέθυμνο από τον αρχηγό της αστυνομίας στον Άγιο Νικόλαο. Με ρώτησε αν γνώριζα ότι υπήρχαν τουρίστες στη Σπιναλόγκα σήμερα και αν γνώριζα ότι ήταν ακόμα εκεί και άναβαν φωτιές στην παραλία με τα βότσαλα για να τραβήξουν την προσοχή.
Ρώτησα πού ήταν το αφεντικό μου και μου είπε ότι δεν είχε ιδέα. Του ζήτησα να πει στους ιδιοκτήτες των ταχύπλοων να τους κατεβάσουν από το νησί πίσω στο λεωφορείο τους στον Άγιο Νικόλαο. Είπε ότι δεν ήταν δική του δουλειά να το κάνει αυτό, οπότε τον παρακάλεσα και του υποσχέθηκα μια καλή βραδινή έξοδο. Συμφώνησε. Θα χρειάζονταν τουλάχιστον δύο με τρεις ώρες, ανάλογα με το τι θα συνέβαινε για να τους κατεβάσω και να τους μπω στο λεωφορείο. Του είπα ότι θα οδηγούσα εκεί όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
Στη συνέχεια, τηλεφώνησα στο λιμάνι του Ηρακλείου και είπα στον υπεύθυνο του κρουαζιερόπλοιου ότι μπορεί να άργησαν λίγο, αλλά δεν ήταν πρόβλημα. Μετά οδήγησα σαν τρελός για τον Άγιο Νικόλαο. Οι εθνικοί οδοί δεν ήταν όπως είναι σήμερα και έφτασα εκεί σε περίπου δυόμισι ώρες. Αυτό ήταν θαύμα. Πραγματικά θαύμα.

Μόλις έφτασα στο λιμάνι του Αγίου Νικολάου, οι τουρίστες μόλις έφταναν από το νησί της Σπιναλόγκας. Όχι με τα σούπερ ταχύπλοα αλλά με το πλοίο της ακτοφυλακής. Ό,τι να 'ναι. Τους έβαλα στο λεωφορείο και ζήτησα από τον οδηγό να επιστρέψει στο λιμάνι του Ηρακλείου όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Αν το κρουαζιερόπλοιο έφευγε από το Ηράκλειο χωρίς αυτούς, θα είχαμε πρόστιμο. Ρώτησα τον αρχηγό της αστυνομίας γιατί χρησιμοποίησε την ακτοφυλακή. Τι άλλο μπορούσα να κάνω, με ρώτησε. Λάβαμε τον λογαριασμό περίπου μια εβδομάδα αργότερα. Στην πραγματικότητα, ήταν λιγότερος από ό,τι με τα ταχύπλοα.
Ακολούθησα το λεωφορείο μέχρι το Ηράκλειο και καλωσόρισα τους τουρίστες καθώς κατέβαιναν από το λεωφορείο στο λιμάνι. Η γενική άποψη ήταν ότι είχαν περάσει μια καταπληκτική μέρα – «την καλύτερη στιγμή της ζωής μας», είπε ένας Αμερικανός. «Ξέρετε, νομίζαμε ότι είχαμε μείνει πραγματικά ακινητοποιημένοι – απίστευτο». Έτσι, πήραμε ακόμα ένα σωρό φιλοδωρήματα από τους μεθυσμένους τουρίστες. Σίγουρα είχαμε πλεύσει κοντά στον άνεμο εκείνη την ημέρα. Αλλά υπήρχαν και άλλες μέρες που ήταν χειρότερες...
Βιβλία για τη Σπιναλόγκα:
Το Νησί των Καταραμένων· του Βίκτωρ Ζορμπά.
Το Νησί· της Βικτόρια Χίσλοπ.
Προβολές: 594
