Κόλπος Πρέβελη

Η γυναίκα μου αποφάσισε, όπως κάνει συχνά, να πάμε στον κόλπο Πρέβελη. Έχει καλή παραλία και φοίνικες, είχαμε ακούσει. Είχα ακούσει επίσης ότι υπήρχε ένας δρόμος που τώρα πήγαινε κοντά στην Πρέβελη που ξεκινούσε ακριβώς από την ταβέρνα δίπλα στη λιμνούλα και την όμορφη παλιά ενετική γέφυρα στο δρόμο προς τη Μονή Πρέβελη.

Λοιπόν, φτάσαμε στο παλιό ενετικό γεφύρι και πήραμε το δρόμο που πήγαινε στην παραλία. Μετά από περίπου 100 μέτρα άσφαλτο έγινε χωματόδρομος. «Είσαι σίγουρος ότι θέλεις ακόμα να φύγεις», τη ρώτησα;

Συνεχίσαμε λοιπόν κατά μήκος του δρόμου με τις απότομες πλαγιές και τις απότομες στροφές και μετά από περισσότερα από οκτώ χιλιόμετρα φτάσαμε σε μια ωραία αλλά κακοτράχαλη παραλία με μια μεγάλη πινακίδα που δείχνει τα σκαλοπάτια στην πλευρά του γκρεμού λέγοντας «Πρέβελη, δέκα λεπτά».

Αγοράσαμε λίγο νερό από το μίνι μάρκετ (ναι υπάρχει εκεί) και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τα σκαλιά. Καθώς ανεβαίναμε, τα ίδια τα σκαλιά έγιναν πιο απότομα, πιο ψηλά αν θέλετε. «Είσαι πραγματικά σίγουρος ότι θέλεις ακόμα να φύγεις», ρώτησα ξανά;

Κόλπος Πρέβελη

Καθώς φτάσαμε κοντά στην κορυφή αυτής της αρκετά δύσκαμπτης ανάβασης, βρεθήκαμε σε ένα στενό μονοπάτι που τυλίγεται γύρω από την πλευρά του γκρεμού. Σε μέρη έπρεπε να κάνεις πάπια για να περπατήσεις κάτω από τον γκρεμό. Δεν ήταν εύκολο να πάτε στη ζέστη της ημέρας. Υπήρχαν πολλά περισσότερα σκαλοπάτια και απότομες πλαγιές από βράχους που έμοιαζαν πολύ κάτω. Και μετά φτάσαμε στην τελευταία άκρη και από κάτω ήταν ο κόλπος Πρέβελη.

Το πράσινο χρωματισμένο ποτάμι κυλούσε κάτω και πέρα ​​από την άμμο και είναι αλήθεια, υπάρχουν φοίνικες εκεί.

Ήμασταν και οι δύο πολύ ευχαριστημένοι που βρήκαμε τον κόλπο Πρέβελη και έτσι ταΐσαμε τις χήνες δίπλα στη γέφυρα στη μεγάλη σκονισμένη διαδρομή για το σπίτι.

Προβολές: 45