Αυτή την εποχή του χρόνου, το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου, όλοι όσοι έχουν ελαιώνες αρχίζουν να σκέφτονται τον Ελαιοκομισμό που θα έρθει και τις ελιές να πατηθούν σε όμορφο λάδι. Έχουμε τριάντα δύο ελαιόδεντρα και πέρυσι υπήρχαν άφθονες ελιές για συγκομιδή. Επιλέξαμε τον εύκολο τρόπο, τον τοπικό τρόπο όπου οι Έλληνες φίλοι μας τρύγισαν τις ελιές.
Συγκομιδή Ελιάς
Έτσι λειτουργεί η συμφωνία. Οι Έλληνες χρησιμοποιούν τον εξοπλισμό τους για τη συγκομιδή των ελιών και για να βάζουν τις ελιές σε σακούλες. Στη συνέχεια ειδοποιούν το τοπικό ελαιοτριβείο που κατεβαίνει με ένα τρακτέρ και ρυμουλκούμενο για να μαζέψει όλες τις σακούλες και να τις πάει στο ελαιοτριβείο. Η πρέσα χρεώνει ένα ποσοστό του λαδιού σας τόσο για το μάζεμα των σακουλών όσο και για το πραγματικό πάτημα. Έπειτα η ποσότητα του λαδιού που μένει μοιράζεται μισή με τους ντόπιους Έλληνες. Μείναμε αφού ο Τύπος τους πήρε εξήντα έξι κιλά λάδι από τα οποία πήραμε τα τριάντα τρία κιλά για εμάς.
Το όφελος από αυτό είναι ότι κυριολεκτικά δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα άλλο από το να πάτε στο τοπικό ελαιοτριβείο και να πάρετε το λάδι σας πίσω στο σπίτι. Το μειονέκτημα είναι προφανές, παίρνετε πολύ λιγότερο λάδι από ό,τι αν μαζέψατε μόνοι σας τις ελιές και ανεβάζατε τις σακούλες στο πιεστήριο. Με αυτόν τον τρόπο η πρέσα θα έπαιρνε μόνο το εννέα τοις εκατό του λαδιού σας και θα καταλήξαμε με περισσότερα περίπου ογδόντα κιλά λάδι.
Τι κάνουμε λοιπόν φέτος; Έχω ήδη ένα δίχτυ και δέκα σακιά συν ένα-δυο πολύ στιβαρά κοντάρια από μπαμπού για να χτυπήσω τις ελιές από τα δέντρα. Το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται για σπασμωδική δουλειά και παρόλο που μπορώ να λάβω βοήθεια από κάποιους Άγγλους φίλους, εξακολουθεί να είναι δύσκολο αν η εμπειρία σας είναι τόσο ρηχή όσο η δική μας.
Αυτό που θα μπορούσα να αγοράσω φυσικά είναι το μηχάνημα που χρησιμοποιούν όλοι οι Έλληνες (εκτός από ελάχιστους) για να μαζεύουν τις ελιές. Είναι σαν ένα μακρύ κοντάρι με ηλεκτρικό μοτέρ και μια περιστρεφόμενη μύτη στην κορυφή με λαστιχένια ή πλαστικά κομμάτια που βγάζουν έξω που χτυπούν τις ελιές από τα δέντρα. Αυτό θα συνδέσει στο ρεύμα και αφού το σπίτι μας βρίσκεται στη μέση του ελαιώνα, έχουμε καλώδια επέκτασης δικτύου που θα πρέπει να φτάνουν σε όλα τα δέντρα. Έτσι τουλάχιστον δεν χρειαζόμαστε γεννήτρια. Αυτά τα μηχανήματα κοστίζουν περίπου εκατό με εκατόν πενήντα ευρώ, σύμφωνα με ντόπιους Έλληνες φίλους.
Αλλά ξέρετε, το ελαιόλαδο που προέρχεται από τα φρέσκα βιολογικά δέντρα μας είναι απολύτως υπέροχο. Μπορείτε να το φάτε στο ψωμί. Αυτό το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο πρώτης έκθλιψης απλά δεν μπορεί να αγοραστεί σε κατάστημα. Όχι μόνο έχει καλή γεύση, αλλά μπορεί να φτάσει μέχρι και τους 180 βαθμούς Κελσίου σε ένα τηγάνι με τσιπ. Τα πατατάκια που φτιάχνονται με αυτό το υπέροχο λάδι και κρητικές πατάτες είναι όχι μόνο απίστευτα, αλλά και υγιεινά. Μάλιστα κάποιοι λένε ότι το κρητικό ελαιόλαδο, το δώρο της θεάς Αθηνάς, είναι η καλύτερη τροφή στον πλανήτη.
Έτσι, οι υγρές μέρες περνούν σιγά σιγά και συνεχίζουμε να σκεφτόμαστε –και συνεχίζουμε– ακριβώς τι θα κάνουμε. Τα τριάντα τρία κιλά μας άντεξαν όλο το χρόνο με λάδι που περίσσεψε – ίσως θέλουμε περισσότερα για να πουλήσουμε ή ακόμα και να χαρίσουμε. Ή ίσως θέλουμε απλώς την ικανοποίηση να το κάνουμε μόνοι μας. Ποιός ξέρει; Σίγουρα θα το δούμε τις επόμενες εβδομάδες.
Προβολές: 10