ακτίνα
Re: Πολεμικό Νεκροταφείο του κόλπου της Σούδας
Καθώς διάβαζα τη θλιβερή εμπειρία σας από το νεκροταφείο της Σούδας, μου θύμισε μια ιστορία που μου είπε ένας Βρετανός στρατιώτης που πολέμησε στη Μάχη της Κρήτης. Το όνομά του είναι Τζορτζ Άμλετ, λέω ότι είναι, γιατί ο Γιώργος ευτυχώς είναι ακόμα μαζί μας. Ο Γιώργος συνελήφθη από τον γερμανικό στρατό μετά από σκληρή μάχη σώμα με σώμα. Πολέμησε δίπλα, όπως αποκαλούσε ο Τζορτζ, ο πιο γενναίος από τους γενναίους, οι Μαορί της Νέας Ζηλανδίας, μέχρι σήμερα είναι ένας μεγάλος οπαδός του ράγκμπι της Νέας Ζηλανδίας και των Μαορί . Ήταν μέσω του ράγκμπι που γνώρισα για πρώτη φορά τον George, ο οποίος ήταν ο Πρόεδρος του Sligo Rugby Club στην Ιρλανδία όταν έπαιξα για πρώτη φορά ράγκμπι.
Για να βάλω τα ακόλουθα στο πλαίσιο, πρέπει να επισημάνω ότι προέρχομαι από καθολικό ρεπουμπλικανό υπόβαθρο και ο πατέρας μου ήταν μέλος του Παλαιού IRA στη δεκαετία του 1920. Ο Τζορτζ είναι ένας προτεστάντης πρώην μέλος του βρετανικού στρατού.
Ρέι, η ιστορία είναι μεγάλη και μπορεί να είναι κουραστική, αλλά πρέπει να την πω ολόκληρη για να δείξω τον χαρακτήρα που είναι ο Τζορτζ Άμλετ.
Προέρχομαι από ένα βασικά υπόβαθρο της εργατικής τάξης και το ράγκμπι, την εποχή που ξεκίνησα να παίζω, ήταν, ως ένα βαθμό, ένα σνομπ ή ταξικά συνειδητό παιχνίδι. Αφού έπαιξα για μερικά χρόνια, επιλέχθηκα να παίξω για την επαρχία μου σε επίπεδο Junior. Ένα Σαββατοκύριακο, ενώ έπαιζα junior εναντίον της Ulster, πληροφορήθηκα ότι με παρακολουθούσαν οι ανώτεροι επίλεκτοι επειδή υπήρχε μια κενή θέση στην ομάδα ανώτερων του Connaught για να παίξω με την Εθνική Αργεντινής την επόμενη Τρίτη στο Galway. Όταν επέστρεψα στο σπίτι στο Σλίγκο εκείνο το βράδυ της Κυριακής έμαθα από την τηλεόραση ότι με επέλεξαν να καλύψω την κενή θέση στην ομάδα του Connaught.
Αυτή ήταν η μόνη πληροφορία που έλαβα από τους επιλογείς και ήρθε μέσω της τηλεόρασης.
Γνωρίζοντας ότι το παιχνίδι ήταν στις τρεις και μισή της Τρίτης (εργάσιμη ημέρα) και ότι δεν είχα αυτοκίνητο, πήρα το λεωφορείο για το Γκάλγουεϊ. Μετά από λίγο, συνειδητοποίησα ότι με τον ρυθμό προόδου που σημειωνόταν, δεν θα ήμουν στην ώρα μου για τη συγκέντρωση και τη συζήτηση της ομάδας για το παιχνίδι. Όσο περνούσε η ώρα άρχισα να πανικοβάλλομαι καθώς ήξερα ότι αν συνέχιζα στο λεωφορείο θα αργούσα στο παιχνίδι.
Μπείτε ο Τζορτζ Άμλετ, Καθώς κοίταζα έξω από το παράθυρο του λεωφορείου, σκέφτηκα ότι είδα το αυτοκίνητο του Ζωρζ παρκαρισμένο στην άκρη του δρόμου, και έναν άντρα που έμοιαζε με τον Τζορτζ, να ποτίζει ένα σκυλί, που ήξερα ότι ο Τζορτζ και η καλή του γυναίκα έφεραν παντού.
Σε εκείνο το σημείο ήξερα ότι ο Τζορτζ κατευθυνόταν για το παιχνίδι στο Γκάλγουεϊ, οπότε, αποφάσισα, αν θα είχα πιθανότητες να κάνω το παιχνίδι, καλύτερα να σταματήσω το λεωφορείο σε αυτόν τον μοναχικό επαρχιακό δρόμο και να ρίξω τον αντίχειρά μου στο αυτοκίνητο του Τζορτζ, ίσως τότε να έχω λίγο πιθανότητα να φτάσετε στο παιχνίδι στην ώρα σας. Σταμάτησα σωστά το λεωφορείο, βγήκα και περίμενα να έρθει το αυτοκίνητο του Τζορτζ. Μετά από λίγα λεπτά αναμονής είχα αυτό το φρικτό συναίσθημα ότι ίσως έκανα λάθος και ότι τελικά δεν ήταν το αυτοκίνητο του Georges.
Δευτερόλεπτα αργότερα, το αυτοκίνητο του Τζορτζ έρχεται στη γωνία και η καρδιά μου χοροπηδά από χαρά, αλλά, όταν χτύπησα το αυτοκίνητο και πέρασε, η καρδιά μου βούλιαξε, ήταν η τελευταία μου ευκαιρία να κάνω το παιχνίδι εγκαίρως και ήμουν στενοχωρημένος. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα και όποιος κάνει όπισθεν στο δρόμο, αλλά το αυτοκίνητο του Τζορτζ, κατεβαίνει το παράθυρο και οι πρώτες εκφράσεις είναι εκθετικές… Μακ Χιου τι τρελά κάνεις εδώ, θα πρέπει να είσαι στο Γκάλγουεϊ για το βλέμμα… dy παιχνίδι θα αργήσεις. Εξηγώ πώς τυχαίνει να βρίσκομαι στον επαρχιακό δρόμο στο δρόμο για το παιχνίδι. Είπε μπείτε γρήγορα και θα προσπαθήσουμε να σας πάμε εκεί εγκαίρως.
Μπαίνουμε στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου όπου η ομάδα έπρεπε να συναντηθεί πριν από όλους τους επαρχιακούς αγώνες. Μαθαίνω ότι η ομάδα είναι ακόμα στο ξενοδοχείο και αναπνέω έναν τεράστιο αναστεναγμό ανακούφισης. Ο Γιώργος λέει καλύτερα να κάνεις ένα καλό παιχνίδι σήμερα μετά από όλα αυτά.
Καθώς λοιπόν ο Γιώργος κάνει όπισθεν, γυρνάω και συναντώ έναν από τους επιλογείς που με ρωτάει πού βρισκόμουν. Είπε ότι νόμιζαν ότι δεν θα ερχόμουν στο παιχνίδι και πήραν την απόφαση να με αφήσουν και να φέρουν άλλον παίκτη, αυτό, παρά το γεγονός ότι δεν με ειδοποίησαν ποτέ επίσημα από την αρχή ότι επιλέχθηκα να παίξω. την επαρχία μου. Μόλις γύρισα άρρωστος από αυτά τα νέα, εντόπισα τον Γιώργο να βγαίνει από το πάρκινγκ και για κάποιο λόγο, κατέβασε το παράθυρο του αυτοκινήτου και φώναξε, είσαι καλά, μουρμούρισα κάτι, έτσι σταματάει το αυτοκίνητο και πετάει έξω ( αφήνοντας το αυτοκίνητο μπλοκάροντας το πάρκινγκ) και με έρχεται και με ρωτάει τι συμβαίνει.
Εξηγώ αυτό που μόλις άκουσα. Ο Γιώργος εκρήγνυται και απαιτεί να μάθει πού βρίσκονται αυτοί οι επιλογείς και τα αλεκάντου και τα υπόστεγα. Είπα ο Γιώργος άφησέ το, μου λέει όχι, έλα μαζί μου. Με σέρνει στην κατάμεστη τραπεζαρία όπου όλοι οι σπουδαίοι και οι καλοί και οι επιλογείς τελειώνουν το μεσημεριανό τους γεύμα. Μπροστά σε αυτή τη γεμάτη τραπεζαρία, ο Τζορτζ σκίζει αυτούς τους επιλογείς και τους λέει με καμία αβέβαιη γλώσσα ότι αν δεν ανακαλέσουν αυτήν την απόφαση θα ενημερωθεί σε ολόκληρη τη χώρα πώς διεξάγει τις δουλειές τους το Connaught Branch και πώς συμπεριφέρονται στους παίκτες τους. Σε όλο το δωμάτιο επικρατούσε σιωπή και αμηχανία.
Βλέπετε ο Τζορτζ προέρχεται από μια πολύ γνωστή οικογένεια ράγκμπι ο πατέρας ή ο παππούς του έπαιζε για την Ιρλανδία και γνώριζε επίσης αρκετούς από τους δημοσιογράφους του National Sports. Έτσι, μετά από μια παύση, οι επίλεκτοι συνήλθαν ξανά και γρήγορα ανέστρεψαν την προηγούμενη απόφασή τους και με έβαλαν ξανά στην ομάδα. Περιττό να αναφέρω ότι ήμουν πολύ χαρούμενος και χωρίς καμία αμφιβολία, έπρεπε να ευχαριστήσω τον Τζορτζ Άμλετ που έπαιξα εναντίον των Αργεντινών εκείνη την ημέρα. Κανένας άλλος δεν θα έκανε την περίπτωσή μου τόσο καλή σε εκείνη την τραπεζαρία στο Γκάλγουεϊ πριν από τριάντα τρία χρόνια. Χάσαμε το παιχνίδι, είχα ένα κακό έως μέτριο παιχνίδι. Αλλά συνέχισα να παίξω πολλά ακόμα παιχνίδια για τον Connaught.
Η σύζυγος του Georges έχει πεθάνει από τότε και ο ίδιος ο George είναι πλέον σχεδόν τελείως τυφλός.
Κάθε φορά που ευχαριστούσα τον Τζορτζ που στάθηκε για μένα, μου έλεγε μην με ευχαριστώ, ευχαριστώ τον σκύλο, γιατί αν δεν χρειαζόταν να πάει στην τουαλέτα σε αυτόν τον δρόμο, θα στεκόμουν ακόμα εκεί.
Τα παραπάνω είναι μια μικρή πτυχή του Τζορτζ Άμλετ του στρατιώτη που πολέμησε στη μάχη της Κρήτης .
Μπράιαν ΜακΧιού
Προβολές: 22